قند پارسی

ایاک نعبد است زمستان دعای باغ

                      در نوبهار گوید ایاک نستعین

ایاک نعبد آنکه به دریوزه آمدم

                      بگشا در طرب مگذارم دگر حزین

ایاک نستعین که ز پری میوه‌ها

                       اشکسته می‌شوم نگهم دار ای معین

                                                                                                     مولانا